Vaak moet ik denken aan gebeurtenis die ik als kind heb mee gemaakt. 
Ik ben ik opgegroeid op een boerderij; mijn vader had een gemengd bedrijf: koeien, varkens, kippen en akkerbouw. Van de dieren en de natuur heb ik veel geleerd, waar ik nu nog veel profijt van heb.
Ik zal een jaar of 9 geweest zijn toen een zeug jonge biggetjes had gekregen. Van de 10 jongen heeft ze er 8 doodgebeten.! Mijn vader heeft er nog 2 kunnen redden.. Mijn moeder zorgde ervoor dat ze flesvoeding kregen en ik mocht ze dat ook vaak geven. Biggetjes zijn zo schattig. Het was vertederend, maar ook erg veel werk. Ze hebben het gehaald, ze groeiden goed, maar toen ze ongeveer volwassen waren wilde mijn vader ze niet houden en hij verkocht ze om geslacht te worden.! Ik vond dat toen heel gemeen. “Dat gaat later niet goed”, herinner ik me nog als zijn antwoord.
Heel veel jaren later begreep ik pas wat hij er toen mee bedoelde. Als een jong biggetje de ervaring meemaakt door de moeder afgestoten te worden, ja zelfs doodgebeten kan worden, dat deze zelf later waarschijnlijk hetzelfde gaat doen met de eigen biggetjes.. Deze twee hadden het weliswaar overleefd, maar ze konden zich niet aan hun moeder binden.
Zo werkt het niet alleen bij varkens, maar bij vrijwel alle zoogdieren; dus ook bij ons mensen.
Alle ervaringen die we niet verwekt hebben, maar ergens diep begraven, geven we toch onbewust door als een angst of een andere emotie. Het kan zich manifesteren als een taboe, een fobie of een andere stoornis. Dit gaat ons in de weg staan om zelf vrijuit te kunnen leven. We raken onszelf op die manier kwijt. Hierover heeft Margriet Wentink een paar mooie boekjes over geschreven o.a. Het ‘Mamatrauma’. In de volgende video legt ze uit hoe het werkt: video’s-zeer-moeite-waard-om-kijken
Maar er is hoop!! Je kunt er iets aan te doen! D.m.v. Opstellingen van het Verlangen kunnen diepliggende onbewuste trauma’s blootgelegd en opgelost worden. Dit voelt vaak als een ongekende bevrijding.