EGO., wat is dat?
Ego lijkt tegenwoordig een modewoord, wat te pas en te onpas wordt gebruikt, vaak in één adem genoemd met narcisme. We kennen allemaal wel voorbeelden.
‘Egotripper’, een ‘groot ego hebben’, ‘egoïsme’, enz.
Er zijn talloze definities van ‘ego’, wat iets zegt over hoe lastig het te omschrijven is.
Veel mensen willen hun ego ‘overwinnen’ of ze willen ervan af, omdat ze er ‘last’ van hebben.
Naar mijn mening is dat niet mogelijk; elk mens die hier op aarde rondloopt heeft een ego,
omdat het een belangrijke functie heeft!
Iedereen heeft te dealen met de menselijke ofwel aardse omstandigheden, die soms wreed kunnen zijn. Het ego kan dan als bescherming dienen, om de pijn die te heftig is, te voelen. Als je diep in je ziel gekwetst bent, dan schuift het ego ervoor om zodoende de pijn uit te schakelen. Je laat dan aan de buitenwereld een masker of een rol zien, wat je in de loop van de jaren ontwikkeld hebt. Dit masker kan zo sterk worden, dat je jezelf ermee identificeert en zodoende voel je jezelf niet meer; soms zelfs weet je niet meer wie je nu eigenlijk bent..
Inmiddels ben ik van mening dat het ego al ontstaat aan het begin van het prille leven, als baby, of mogelijk al bij de conceptie. In ieder geval speelt de mentale ontwikkeling een grote rol.
Een jonge baby heeft nog geen mogelijkheden om zich te verweren in pijnlijke situaties. Het enige wat het doen kan om te overleven is, ‘niet te voelen’. De mens heeft een vernuftig overlevingsmechanisme wat automatisch ‘aangaat’ als er iets ergs gebeurt. Het ontwikkelt zich steeds verder bij volgende akelige ervaringen, die je niet verwerken kunt. Dat is een trauma.
Als kind ben je je dat vaak niet bewust, maar een mens die ouder wordt en zich ontwikkeld, kan dan op een geven moment 'overlevingsgedrag’ bij zichzelf herkennen in bepaalde situaties, wat onaangenaam is, voor de persoon zelf of ook voor de omgeving.
Ego heeft manifesteert zich in vele varianten en vormen, die verleidelijk kunnen zijn of afstotelijk, aangepast en onaangepast, maar het zijn eigenlijk overlevingsmechanismen. Hier ontstaat dader-en-slachtoffergedrag .
Veel mensen gaan geloven dat ze hun overlevingsgedrag ZIJN! Ze identificeren zich ermee. “Zo ben ik nu eenmaal”, hoor ik vaak..
Ego is niet wie je in de kern bent, het is niet jouw identiteit, maar je identificatie met je zelfbeeld!
Wat er in de kern gebeurt bij overlevingsgedrag is dat je jezelf niet meer bent. Je hebt geen verbinding meer met je eigen wezen.
Ego scheidt je van je ZELF.
Er is geen grotere eenzaamheid, dan jezelf niet meer te voelen of waar te nemen.
De oplossing ligt niet in het bestrijden van het ego. Die strijd win je niet!
Wie je in essentie bent, jouw diepste kern, ligt dan diep verborgen in je onderbewustzijn…
Maar het is er nog wel! JIJ bestaat nog steeds!
Het gaat erom weer verbinding te zoeken met je ware zelf, en te ontdekken wie ze eigenlijk ten diepste bent.
Soms is dat zover weg, dat je dat op eigen houtje niet kunt.
Opstellingen van het Verlangen kunnen daarmee heel helpend zijn. Deze methode kan onbewuste saboterende overtuigingen blootleggen.
Het is een inkijk in het onderbewustzijn.!