Soms krijg ik stellen die al lang samen zijn en waar de verhouding totaal scheef gelopen is. Beschuldigingen naar elkaar toe zijn niet mis en de relatie is totaal verziekt. Ten einde raad komen ze dan om van mij een oplossing te horen en vaak willen beide partners hetzelfde: namelijk dat ik aan de ander ga ‘sleutelen’, want daar mankeert van alles aan. De bereidheid om naar elkaar te luisteren is verdwenen, zodra de één iets zegt, vult de ander dat al in. Ruzies kunnen hoog oplopen. Bijzonder akelig is het als kinderen daarbij betrokken zijn, of het allemaal over zich heen krijgen.
Hoe kun je daar beter mee omgaan?
Ten eerste moeten beide partners de wens hebben dat het beter kan, zeker in het belang van de kinderen.
Ook moeten ze in staat zijn om hun eigen emoties even te parkeren. Dat is vaak lastig als ze midden in een ruzie zitten, want de beleving is vaak dat de ander de last of de pijn veroorzaakt heeft: ‘jij zei dit’ en ‘niet waar, jij deed dat’..
Midden in zo'n conflict los je niets op. De emoties zijn dan te hoog opgelopen. Dan is het van belang dat beiden even een 'time-out nemen. Stap even uit deze situatie en ga allebei iets anders doen. Als de emoties wat bedaard zijn, is het wel nodig om te onderzoeken wat er eigenlijk aan de hand was. Dit lukt niet zo makkelijk met z'n tweeën, waar je niet geleerd hebt om op een constructieve manier conflicten op te lossen. Zoek daarom hulp om dat te leren! Vooral ook in het belang van de kinderen!
In de periode van verliefdheid, kunnen beide partners helemaal in elkaar opgaan. Ze willen het liefst met elkaar versmelten; daardoor is de kans groot dat ze zichzelf verliezen in de ander. Dit komt vanuit een leegte, een onvervulde behoefte die de ander moet vervullen. Beide zenden de boodschap uit: “Jij bent degene die mij gelukkig kan maken” Onbewust creëren ze een ideaalbeeld en zetten daarmee de ander op een voetstuk, waar niemand ooit aan voldoen kan.
Dus die droom is dan ook vaak in één keer uit.. En dan komt boosheid en de teleurstelling, die vervolgens op de ander geprojecteerd wordt.
Wat gebeurt hier eigenlijk?
Onbewust ‘kiezen’ we vaak iemand die lijkt op één van onze ouders, of die juist tegenovergestelde eigenschappen heeft. Wat we bij één van onze ouders gemist hebben, of waar we last van hadden, zit als een verborgen onverwerkt deel in onszelf te wachten, totdat het de kans krijgt om alsnog tot z’n recht te komen. Het gaat zich melden zodra er een situatie komt die enigszins lijkt op toen. Wat er eigenlijk gebeurt is dat de ander per ongeluk bij jou op een knopje drukt, die pijn veroorzaakt. Of andersom natuurlijk. Die ander is dus niet de OORZAAK van de pijn, maar heeft jouw pijn, die er al lang diep verstopt zat, aangeraakt!
Een relatie krijgt pas een kans als beide partners de bereidheid hebben de verborgen stukken in zichzelf te onderzoeken en daar eerlijk naar te kijken.
Los je oude trauma’s op en leer jezelf te respecteren en lief te hebben. De mate waarin je van jezelf houdt is ook de maatstaf hoe je van anderen houdt.
Een kern van waarheid zit in het Duitse boek: Hou van jezelf en het maakt niet meer uit met wie je trouwt.