Een soort van spanning treedt in mij op als ik ‘sochtends in de auto stap, allerlei vragen schieten me door het hoofd, “wat gaat 2 dagen Opstellingen met mij doen en wie kom ik tegen en is het wel veilig genoeg durf ik me wel bloot te geven”.
Dat is tegelijkertijd ook wel waar het omgaat van onbewust naar bewust en dan vooral niet in je hoofd bezig zijn. Het mooie voor mij met opstellingen is dat ik deze 2 dagen vaak als representant heb gefungeerd en daarmee letterlijk mag en kan ervaren hoe het voelt om een ander te zijn, het gaf mij veel inzicht en respect, mensen of rollen waar ik een oordeel over heb bv krijgen ineens diepte en werden menselijk.
Toen ik mijn eigen verlangen inbracht werd het me duidelijk dat het gaat bij mij om het verbinden en contact maken met mijn ware zelf. De representant die mijn IK vertolkte noemde dat ze (ondanks alle chaos die er soms heerst in mij) toch wel stevig stond. Dit heb ik onthouden en geeft mij kracht vanaf het moment dat het door haar werd uit gesproken.
Ik heb ondanks de drama’s en het grote verdriet wat voorbij kwam ook enorm kunnen genieten van de verworven inzichten en de aha momenten van een ieder die zich dapper en moedig openstelden inclusief mijzelf. Er is een opluchting in mij onstaan wat ik nog niet goed kan duiden, maar er is zeker meer ontspanning.
De echtheid en de liefde die er ontstaat zowel in mijn eigen opstelling en in de rollen waarvoor ik ben gevraagd waren verwonderingswaardig en ontroerend.
Wilma kan dit als geen ander begeleiden, oordeelloos en neutraal.
Ik ga zeker nog een keer weer voor een verlangen, maar eerst dit maar een laten bezinken.
Ineke