Jaloezie is giftig

Onlangs had ik een cliënt, die ‘last’ had van z’n jaloerse vrouw.. Hij vertelde dat ze altijd al afgunstig was en afgeeft op alles en iedereen. Ze verziekt alles wat hij doet of zegt; hij kan niets meer goed doen. Ze heeft plotselinge uitbarstingen van woede, ze scheldt hem dan uit voor waardeloze vent en gebruikt nog veel lelijker woorden. Soms ontvlucht hij het huis en zwerft dan zomaar een dag door de stad. Hij doet erg z’n best om z’n vrouw niet boos te maken, maar raakt daardoor zichzelf volkomen kwijt. Ze zijn ook al vrienden kwijtgeraakt en ook in de familie loopt de spanning soms hoog op. Hij vindt er eigenlijk niets meer aan zo te moeten leven en voelt zich depressief.

Hoe kan het zover komen?

De oorsprong van jaloezie is afgunstig zijn op iemand die iets heeft of krijgt wat jij ook wilt. Het begint vaak al heel jong. Niet zelden komt het door een nieuwe baby die geboren wordt, zoals ook hier, want de cliënt vertelde: Zijn vrouw was het oudste kind in het gezin en na anderhalf jaar werd haar broertje geboren. Ze zag haar moeder liefdevol met het broertje omgaan, als een kleine prins. Dit was voor haar niet te verdragen, want zij wilde de ook die aandacht van moeder. Ze zag haar broertje als de bron van haar ongenoegen, want eerst was alles nog goed. Ze begon haar broertje te knijpen op ongeziene momenten, want hij was de schuld van haar frustratie, dacht ze. Een poosje later zag ze hoe haar broertje gelukkig was met een simpel speelgoedje: een tuimelaartje. Zij wilde ook gelukkig zijn en dacht dat het tuimelaartje de bron van geluk was voor haar broertje. Ze pakte het van hem af en verstopte het speeltje. Broertje was ontroostbaar, wat in ieder geval beter voelde dan dat ze hem gelukkig zag..  Zo ging het van kwaad tot erger; tussen haar en haar broer is het nog steeds haat en nijd.

Terug naar nu: Hoe kan deze man hiermee omgaan? Er spelen twee dingen: hij is zichzelf kwijtgeraakt en weet niet hoe hij met z’n vrouw om moet gaan. Allereerst dient hij te leren om weer verbinding met zichzelf te krijgen, met z’n eigen behoeften en verlangens. Tot nu toe is z’n aandacht volledig naar de ander gegaan en heeft hij zichzelf volkomen vergeten. Hij heeft te leren dat hij voor zichzelf moet gaan staan, ongeacht wat z’n vrouw daarvan vindt. Dit is een leerproces, waar gelukkig veel handvatten voor zijn.

Maar z’n vrouw dan? Zij zit met iets anders waar ze anderen de schuld van geeft. Zolang haar man haar blijft ontzien, zal ze er geen belang bij hebben dat gedrag te veranderen. Maar als hij niet meer meegaat in haar grillen, dan kan het zijn dat er iets verandert. Hopelijk kan het dan doordringen dat ze zelf een probleem heeft. Dat is de eerste stap naar bewustwording.

Onder afgunst ligt een verdrongen gevoel van eenzaamheid, van te weinig gezien zijn, te weinig erkenning. Gevoelens van jaloezie werken als gif. Er zijn altijd anderen die beschuldigd kunnen worden. De rijdende rechter verdient er een goede boterham aan.. En waar gaat het dan om? Een schutting die 20 cm verkeerd staat.. Het gaat om gelijk hebben! Alles liever dan toegeven.

Maar zoals met alles: je hebt altijd een keuze! Wil je gelijk hebben of gelukkig zijn?

Hoe zou deze relatie eruit zien als de man leert voor zichzelf te staan en z’n vrouw de verantwoordelijkheid neemt voor haar eigen emotionele huishouding..?

Wie weet kan dat toch nog een happy end worden.!