Mijn eigen eerste opstelling was in een individuele sessie in 2006 bij Han Deibert in Zutphen. Indrukwekkend wat daar met me gebeurde.
We werkten met gele post-it papiertjes op de grond. Er bleek een enorme – en zeker niet verwachte – impact op mij te zijn van de vier miskramen (jonger dan drie maanden) die mijn moeder heeft gehad. Tránen met tuiten heb ik gehuild toen ik op de plek van mijn moeder stond en iets mocht zeggen tegen de gele papiertjes 1, 2 , 3 en 4…..ik wist niet wat me overkwam…..Zó hevig had ik nog zelden gehuild in mijn volwassen leven….
In 2007 ging ik met Peter en een vriendin naar een kennismakingsavond in Aalten door Wilma te Paske over familieopstellingen. Ik ‘keek’ alleen naar wat er gebeurde bij de mensen die in de opstelling stonden, o.a. mijn vriendin die representant stond voor iemands moeder. Je krijgt als representant ‘de energie’ van degene die je vertegenwoordigt…ongelooflijk maar waar. Ook die keer maakte diepe indruk op me. Toen heb ik Wilma gevraagd of ze dat ook een keer bij ons wilde doen. Dat was oké. Moederdag 2007. Ik zorgde voor mensen , voor de locatie en voor een goeie lunch.
Ook dat was weer een bijzonder indrukwekkende dag, waarin o.a. Peter zijn familie heeft opgesteld….het werkt nog steeds door zegt hij. Hij is niet de middelste van drie kinderen, maar de derde van vier. Zijn oudste broer (een doodgeboren voldragen kind), eerste zoon van zijn ouders, werd opgesteld……onwaarschijnlijk hoe de vrouw (die dag voor ’t eerst gezien), die representant stond voor zijn moeder (die al in 1989 overleed aan borstkanker), haar woorden gebruikte en haar gewoon ‘was’.
Sindsdien heeft Wilma vrijwel alle opstellingsdagen bij ons gepland; er is een spontane samenwerking tussen ons ontstaan na die moederdag in 2007. Behalve de organisatie en lunch e.d. die ik voor mijn rekening neem, zijn Peter en ik op de workshopdag altijd beschikbaar als representant d.w.z. inzetbaar als ‘iemand’ uit een familie of als ‘iets’ wat een grote rol speelt (bijv. de boerderij, het taboe, het geheim, het trauma, de kerk o.i.d.).
We hebben dus inmiddels gedurende 5 jaar heel veel familieopstellingen meegemaakt en eraan deelgenomen…..en we zijn elke keer weer dankbaar voor wat het brengt, voor wat er mag gaan stromen. Prachtige dagen…die je eigenlijk amper met woorden kunt overbrengen aan iemand die het nooit gezien of beleefd heeft. Maar wat ik nu toch even gepoogd heb.
Josien Krosenbrink van Centrum Indianenverhalen in Miste (april 2012)