Wat is waarheid?
Bestaat er zoiets als waarheid? Of een objectieve werkelijkheid?
Deze vraag stellen, impliceert dat het op meerdere manieren uitgelegd kan worden.
Laat bijvoorbeeld een verkeersongeval door verschillende getuigen vertellen en je krijgt verschillende beschrijvingen.
Het hangt af dus van af vanuit welk standpunt je het bekijkt.
Het beroemde Indiase verhaal van de blinden die een olifant moeten beschrijven, illustreert dit heel goed. 
Niemand heeft daar ‘de hele olifant in beeld’ ( zie ook het boek van Marja de Vries)
Iedereen heeft maar een stukje van de waarheid.
Zo is het met veel zaken. We weten vaak maar weinig of onvoldoende af van wat er allemaal speelt. En wat we niet weten, vullen we gemakshalve zelf dan maar in. Dat zit nu eenmaal in onze menselijke natuur; we kunnen het moeilijk verdragen om iets niet te weten of te begrijpen..
Sommige ingrijpende ervaringen gaan ons begrip te boven, daar staat dan letterlijk ons verstand bij stil.
Deze ervaringen kunnen al heel vroeg plaatsvinden, zelfs in de prille babytijd al voor het denkvermogen is ontwikkeld.
Als een kind opgroeit in een situatie, waar het geen veiligheid of geborgenheid ervaart, maar juist gevaar of agressie, of geen aandacht, affectie of liefde krijgt, dan stagneert het ontwikkelende brein van het kind.. Het komt in een ‘overlevingsmodus’.
Er kan dan bij het kind een basisovertuiging ontstaan dat de wereld onveilig is, dat er niemand is die bescherming biedt en dat het er niet toe doet. Het gevoel voor eigenwaarde ontbreekt.
Deze negatieve overtuigingen worden dan een soort venster, waardoor het kind gaat kijken, en ook als volwassene kijkt het dan nog steeds door dezelfde gekleurde bril.
Onbevooroordeeld waarnemen gaat niet; bij voorbaat is er al een mening ergens over.
Eén van de redenen dat mensen oordelen, is omdat men zich dan kan voegen bij de mensen die er net zo over denken. Dan sta je tenminste niet alleen. De mens kon nu eenmaal van oudsher niet zonder groep overleven en verstoten worden door de groep, betekende een eenzame dood..!
Het lijkt alsof we nu overal een mening over moeten hebben, of ergens iets van moeten vinden. Oordelen en meningen leiden vaak tot polarisering en tweespalt. Groepen en partijen die tegenover elkaar staan zijn meestal niet op zoek naar harmonie..
Dit hebben we allemaal gemerkt de afgelopen jaren: je bent ergens voor of juist tegen..
Carl Jung zei al: “De meeste mensen vinden het moeilijk om zelf na te denken; daarom oordelen ze”.
Het blijft nog steeds een hele uitdaging om bij jezelf te blijven en ook het ‘niet weten’ te kunnen verdragen en tevens respectvol met de ander om te gaan, ook al heeft die een andere mening. We weten niet wat die ander heeft doorgemaakt.
Ik las ooit een mooie spreuk: ‘Als je alles weet, dan oordeel je niet meer’.
Oude verborgen trauma’s kunnen ook vaak leiden tot negatieve oordelen. Eén van de mooie dingen in deze tijd is dat er zoveel mogelijkheden zijn om die op te lossen, zoals o.a. met Opstellingenwerk Het is een geweldige methode om oude en hinderlijke blokkades op te ruimen, zodat er plaats komt voor nieuwe en constructieve waarheid!. zie agenda
Als je vrede op aarde wilt, zorg dan eerst voor vrede in jezelf.
Fijne kerstdagen en een gezond en vredig nieuw jaar!