Hoe leren we onszelf kennen?
Om zien hoe je er uitziet heb je een spiegel nodig, wat jouw uiterlijk reflecteert. Om jezelf van binnen te leren kennen, heb je ook reflectie nodig. Dit gebeurt vaak door anderen om je heen: familie, vrienden, partners, collega’s etc., die weergeven wat ze van je vinden. Hierdoor krijg je allerlei overtuigingen over jezelf, die je psychisch vormen, wat een voortdurend proces is.
De basis van de psychische structuur ontstaat al vanaf de conceptie, dan begint al de vorming ervan door allerlei neuronale verbindingen. Het is van groot belang dat de tijd in de baarmoeder veilig, rustig en ontspannen is.
Voor de opbouw van de hersenstructuur zijn responsen nodig, die het kind vooral in wisselwerking met de moeder krijgt, dus dat de moeder op de juiste manier reageert op de impulsen van het kind. Als de baby onvoldoende respons krijgt, of zelfs bedreiging ervaart, dan verstoort dat een goede ontwikkeling.
Ook de geboorte kan zeer stressvol zijn voor zowel moeder als het kind. Is de moeder in staat om het kind zo snel mogelijk te kalmeren?
De indrukken voor, rond en na de geboorte laten een blauwdruk na in de psyche.
Pas geboren baby’s kunnen geen onderscheid maken tussen zichzelf en moeder, ze zijn volkomen afhankelijk en in symbiose met de moeder. Om zichzelf te leren ervaren, heeft het kind een 'tegenover' nodig, een psychisch gezonde moeder, die voldoende zelfbewust is van haar eigen identiteit en ook weet dat haar stemming meteen van invloed is op het kind.
De baby ziet zichzelf a.h.w. weerspiegeld in de ogen van moeder en leert daardoor zichzelf kennen; wat het kind ziet in moeders ogen, zo leert het kind zichzelf te ervaren.
Wat moeder uitstraalt, wordt als het ware een blauwdruk voor de ontwikkeling van z’n innerlijke overtuigingen.
Als de moeder liefde, genegenheid, respect en bevestiging uitstraalt, kan het kind zichzelf zien als liefdevol en ontwikkeld het zelfrespect en eigenwaarde.
Echter.. als de moeder onzeker is, of het kind lastig vindt, of zelfs het kind niet wenst, ziet de baby dat over zichzelf weerspiegelt. Het kind kan dan onzeker worden over zichzelf, boos of angstig of zichzelf te minachten. Het krijgt dan mogelijk de overtuiging niet te mogen bestaan.
Als de moeder geen aandacht heeft voor de behoeften van het kind, dan leert het kind dat het er niet toe doet. Dit is onverdraaglijk en daarom leert het kind om niet meer te voelen en geen behoeften meer te hebben.
Dus hoe moeder en ook vader! met hun kind omgaan, zo leert het kind met zichzelf om te gaan. Met de bejegening van ouders als voorbeeld, gaat het op dezelfde wijze zichzelf bejegenen. Opgroeien bij ouders, die het kind niet geven wat het nodig heeft, laat vaak diepe sporen na, die grote en destructieve gevolgen kunnen hebben.
Door de oude en verborgen overtuigingen op te sporen en die te ‘herschrijven’, kan een vernieuwd en positief zelfbeeld ontstaan, wat totaal andere perspectieven en levenskansen biedt.
Gelukkig zijn daar nu behandelingen voor. Opstellingen van het verlangen is daarvoor een prachtige en effectieve methode. Wil jij een nieuwe spiegel? Doe dan mee! Klik op agenda